Het snowboarden is in 1964 ontstaan. Een jonge surf freak genaamd Sherman Poppen droomde om een keer van een besneeuwde berg af te surfen. Hij bouwde een surfboard voor de sneeuw. Zijn eerste type was een ongeveer 1,20 meter lange plastic plank. Een jaar later, in 1965, is zijn idee in productie gegaan. En zo werd de snurfer (snow-surfer) geboren, en vonden de Amerikanen het  een geschikt cadeau onder de kerstboom. Voor de prijs van $ 15,- zijn er meer dan een miljoen verkocht in de 10 jaar die volgden.

In 1970 ging Milovich een surfer uit de east coast het board ontwikkelen door verschillende materialen te testen. Zijn bedrijf ?Winterstick? werd het  eerste snowboard bedrijf ooit. In 1975 werd hij genoemd in Amerikaanse bladen zoals Newsweek en Playboy, en zelfs in 1976, bracht hij de swallow tail op de markt. In 1980 ging het bedrijf echter failliet.

De toen 23 jarige student Jake Burton Carpenter was een van de beste en meest toegewijde snurfers die er op dat moment actief waren. Hij ging verder met het ontwikkelen van de snurfer en bedacht iets om meer grip voor de voeten en fins voor een betere stabiliteit. In 1977 startte hij zijn eigen bedrijf in Vermont, USA. Het begon met een kleine serie houten planken met water ski bindingen. De prijs van de boards was rond de $ 38,- en het leek er niet op dat het ooit een van de grootste wintersporten zou worden en een van de grootste snowboard bedrijven ooit.

Precies in diezelfde tijd begon voormalig skateboard kampioen Tom Sims zich ook meer te interesseren voor het snurfen, en ook hij begon snowboards te ontwikkelen. Bob Webber ontworp de beroemde “Yellow banana” in 1977, gemaakt van polyethyleen. Chuck Barfoot introduceerde fiberglas in het snowboard. De meeste snowboards hadden toentertijd nog geen binding, maar een leash waarmee het balans gemaakt kon worden.

In die tijd waren snowboarders nog steeds niet welkom op de piste, dus werd er s’nachts stiekem over de hekken geklommen om vervolgens zachtjes naar beneden te boarden.

In 1979 werd er een snurfer contest gehouden in Michigan, USA pro snurfer Paul Gravis deed een freestyle demo en maakte het publiek gek door het laten zien van vier sliding 360’s, en een front flip aan het einde. Tijdens deze wedstrijd probeert Jake Burton Carpenter met zijn eigen board mee te doen aan de wedstrijd, wat hem een hoop protest opleverde vanwege zijn totaal andere snurfer. Paul gravis en een paar andere kwamen voor hem op en hij mocht mee doen.

In dat zelfde jaar ontdekte Mark Anolik de Tahoe City Halfpipe terwijl hij rond neusde bij de Tahoe City Dump. Deze werd bekend doordat het de eerste halfpipe in de wereld werd. De halfpipe trok niet alleen de aandacht van Terry Kidwell en Keith Kimmel maar ook van de fotograven van skateboard magazines.

In de begin jaren tachtig werden de eerste proto types in Europa ontworpen. Steeds meer mensen probeerden boards uit de US te importeren. Een van de eerste die dit probeerde werd later president van de ISF. Jose Fernandes uit Zwitserland, bestelde een board uit de USA in 1982. later in 1985 werd hij de eerste Europeaan die mee deed aan een contest, hij werd derde in de Noord Amerikaanse kampioenschappen in Calgery. Andere europesche pioniers waren Tommy Delago uit Oberammergau en Petra Mossig uit Konstanz (Duitsland) die later ook wereld kampioen werd.

Ski technologie verbeterde de glij vorming, en later werden ook de eerste high back bindings geproduceerd. Meer en meer riders haalde hun vinnen er af, en zo werd heel langzaam de snurfer een snowboard die meer en meer geaccepteerd werd als een sport.

In 1982 werd het eerste nationale snowboard kampioenschappen gehouden in Suicide Six vlak bij Woodstock, Vermont.

In 1985 kwam “Absolutely Radical” uit, het eerste snowboard blad. Europesche board merken zoals Nidecker en Hooger Booger maakte een technische voorsprong en in 1987 won Jose Fernandes de Giant Slalom in Amerika. Met een van de eerste a symmetrische boards. Een teken dat de Europesche board industrie niet langer afhankelijk hoefde te zijn van Amerika.

In 1987 vonden de eerste “European” Snowboard World Championships plaats in Livigno en ST Moritz.

En zo werd een nieuwe sport geboren, snowboarden was nieuw en hip en werd de hype op wintersport gebied. De ontwikkelingen kwamen in sneltrein vaart en zo ontstonden de rounded tails, hard boots, bindings?powder boards, race boards, freestyle boards, twin-tip, carving en nieuwe disciplines zoals halfpipe, modules en downhill zagen het licht in 1990 door de ISF.
Ook de Federation Ski International (FIS) ziet dat snowboarden een wintersport wordt die niet meer weg te denken is. In 1995 starten zij met de World Cup Tour. Er zijn vanaf dat moment twee grote snowboard organisaties actief met internationale competities, FIS en ISF. Professionele snowboarders moeten kiezen tussen deze twee organisaties. ISF staat als originele snowboardorganisatie hoog aangeschreven. Echter de FIS is de door het Olympisch comité (IOC) aangewezen organisatie die het snowboard onderdeel organiseert. Kortom, de beste ISF rijders kunnen niet meedoen aan de Olympische Spelen.

In 1998 is snowboarden voor het eerst een officieel onderdeel op de Olympische Spelen van Nagano. Er waren twee disciplines waar medailles konden worden verkregen, te weten Giant Slalom en de Halfpipe. Het onderdeel snowboarden (georganiseerd door de FIS) liet zich direct van zijn goede kant zien. Ross Rebliagiati werd zijn gouden medaille afgenomen na het ontdekken van sporen van marihuana bij zijn doping controle. Deze drug bleek echter niet als verboden middel op de dopinglijst te staan zodat hij een paar dagen later zijn gouden medaille weer terug kreeg.

De Nederlandse snowboarder Thedo Remmelink was deelnemer aan de Giant Slalom en werd tiende. Het was het hoogtepunt uit de pionierscarrière van deze snowboarder. Ondertussen zijn er meer Nederlanders actief op het professionele snowboardvlak.
Nicolien Sauerbreij won op de Olympische Spelen van Vancouver in 2010 op het onderdeel parallelreuzenslalom zelfs een gouden medaille. Dit was Nederlands eerste gouden medaille op de Olympische Winterspelen die niet van het schaatsen kwam.

De resorts was het niet gelukt om het snowboarden te verbannen van hun pistes (slechts 7 % van de Amerikaanse pistes liet het snowboard toe). Nu worden er overal ter wereld halfpipes en funparks gebouwd en worden er events en wedstrijden georganiseerd.
De sport is nu niet meer weg te denken, maar ooit was het dus wel even anders. Snowboarders zoals Terje Haakonson, Shaun Plamer, Nicola Thost, Shaun White en een heleboel anderen zijn wereldsterren dezer dagen. Mega events zoals Air&Style trekken meer dan 40.000 bezoekers, en snowboarden zet tegenwoordig de trend in kleding en muziek. Meer dan 40% van de jongere kinderen die op wintersport gaan kiezen voor het snowboarden.